Δημήτρης Δασκαλόπουλος
τχ. 137
Δεν έχω πρόθεση να αξιολογήσω εδώ το επιστημονικό έργο του Δ. Ν. Μαρωνίτη και τις αρετές της γραφής του ή να αποτιμήσω τη γενικότερη προσφορά του. Πολλές σχετικές εργασίες που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε αφιερωματικούς τόμους και σε περιοδικά, χωρίς να εξαντλούν τη γόνιμη και πολύτροπη παρουσία του, έχουν αποτυπώσει πλευρές της πολύκλαδης δημιουργικότητάς του. Με τις λίγες γραμμές που καταθέτω εδώ στη μνήμη του, θέλω να περιγράψω, πρόχειρα και ίσως αυθαίρετα, ορισμένες «νότες», λίγες εντυπώσεις από τις στιγμές που μοιράστηκα μαζί του όλα τα χρόνια της φιλικής μας σχέσης.
Αντιγράφω: «Η Συνέχεια είχε προγραμματίσει στη θέση αυτή ένα σημείωμα του Δ. Ν. Μαρωνίτη. Το σημείωμα αυτό δεν γράφηκε. Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης συνελήφθη στις 10 Απριλίου. Ένα άλλο μέρος της ύλης του περιοδικού, που βρισκόταν στα χαρτιά του, κατεσχέθη. Μαζί και η μετάφραση (από τον Δ. Ν. Μ.) ενός μικρού διηγήματος του Heinrich Bӧll με τίτλο “Κι ωστόσο δεν πέταξαν να φύγουν”. Η Συνέχεια ζητάει συγγνώμη από τους αναγνώστες της γι’ αυτή την ανωμαλία κι εύχεται να ξαναπάρει σύντομα ο Δ. Ν. Μαρωνίτης την υπεύθυνη θέση του στη σύνταξή της».
Το πιο πάνω σημείωμα του περιοδικού Η Συνέχεια χρονολογείται 18 Απριλίου 1973 και περιλαμβάνεται στο δεύτερο τεύχος του. Δυο λευκές στήλες, ανάμεσα σε άλλα παραπλεύρως τυπωμένα κείμενα, αποτελούν την πλέον εύγλωττη απόδειξη για τις συνθήκες ελευθερίας λόγου και έκφρασης, καθώς και της ανεμπόδιστης διακίνησης των ιδεών. Από τα ονόματα εκείνων που εμφανίζονταν ως υπεύθυνοι εκδότες της Συνέχειας «σύμφωνα με το νόμο» (Αλέξανδρος Αργυρίου, Αλέξανδρος Κοτζιάς, Δημήτριος Μαρωνίτης) το τελευταίο όνομα μού ήταν το λιγότερα γνώριμο τότε. Κάποτε το συναντούσα σε επιφυλλίδες στην εφημερίδα Το Βήμα, χωρίς να έχω σαφή και συγκεκριμένη εικόνα του. Μου είχαν διαφύγει, εξάλλου, Ο φόβος της ελευθερίας του 1971 και η Ανεμόσκαλα του 1972. Οι άλλοι δύο «υπεύθυνοι εκδότες» ήταν για μένα περισσότερο οικείοι. Ο Αργυρίου μπορεί να μην είχε συγκεντρώσει ακόμη σε βιβλία τα σκόρπια κείμενά του, αλλά η υπογραφή του εμφανιζόταν κάθε τόσο σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Είχα διαβάσει σχεδόν όλα τα μυθιστορήματα του Κοτζιά.
Άρχισα να σχηματίζω εικόνα για τον Μαρωνίτη κατά τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, κυρίως μέσα από τις εκδηλώσεις της Εταιρείας Σπουδών της Σχολής Μωραΐτη, στο εντευκτήριό της, στην ανηφοριά της οδού Σίνα. Αυτή η φιλόξενη αίθουσα, μαζί με την «Ώρα» του Μπαχαριάν στην Πλατεία Συντάγματος, ήταν οι δύο πόλοι γύρω από τους οποίους αναπτυσσόταν η αφυπνισμένη πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της μεταπολίτευσης.
[…]
Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος είναι βιβλιογράφος και ποιητής.
