Peter Mandler
Συνέντευξη στον Γιώργο Γιαννακόπουλο
τχ. 138-139
- Τι σας έδωσε το ερέθισμα για να μελετήσετε την ιστορία της ανώτερης εκπαίδευσης στη Βρετανία; Σε ποιον βαθμό συνδέεται η έρευνά σας με τρέχουσες συζητήσεις και προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης στη Βρετανία;
Η συστηματική μου εμπλοκή με συζητήσεις περί εκπαιδευτικής πολιτικής ξεκίνησε το 2009, με τη θητεία μου ως αντιπρόεδρος της Βασιλικής Ιστορικής Εταιρείας (Royal Historical Society), με χώρο ευθύνης την εκπαίδευση. Η περίοδος συνέπεσε με την εκλογή της συντηρητικής κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία έθεσε σε εφαρμογή σειρά μεγάλων μεταρρυθμίσεων στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρώτη μου μέριμνα ήταν η υπεράσπιση της ακαδημαϊκής έρευνας έναντι της διαφαινόμενης παρέμβασης της κυβέρνησης στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Βασικό στοιχείο του βρετανικού «κοινωνικά φιλελεύθερου» συμβιβασμού ήταν ότι η κυβέρνηση αναλάμβανε να εξασφαλίζει τα κονδύλια για την ακαδημαϊκή έρευνα, χωρίς να έχει το δικαίωμα να καθορίζει τις ερευνητικές περιοχές γνώσης. Η ατζέντα της κυβέρνησης περιλάμβανε και άλλα θέματα· τον επανασχεδιασμό του ωρολογίου προγράμματος ιστορίας στο σχολείο, την προώθηση της «κοινωνικής κινητικότητας» μέσω του τριπλασιασμού των διδάκτρων. Κινήσεις που φαίνονταν να προλειαίνουν το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
- Η έρευνά σας μελετά την εξέλιξη της εκπαιδευτικής πολιτικής στο ιστορικό της πλαίσιο. Γιατί η ιστορία της εκπαίδευσης είναι ένα από τα λιγότερο ανεπτυγμένα θέματα στην ιστοριογραφία της νεότερης Βρετανίας; Ποια είναι η συνεισφορά της ιστορίας στο πεδίο των εκπαιδευτικών σπουδών;
Ένας λόγος είναι ότι οι ειδικοί της εκπαίδευσης [educationalists] διεκδικούν την ιστορία της για τον εαυτό τους. Αυτό έχει δύο αντιφατικές (αρνητικές) συνέπειες. Πρώτον, η εκπαίδευση πολιτικοποιείται με συγκεκριμένους τρόπους, και αυτό συντείνει στο να επικρατούν αφηγήσεις που εξιστορούν την ιστορία της εκπαίδευσης είτε με όρους παρακμής είτε με έμφαση σε δημοκρατικούς αποκλεισμούς και ανισότητες. Δεύτερον, η κυριαρχία των ειδικών κάνει την εκπαίδευση να φαντάζει εξαιρετικά τεχνική, να αναφέρεται στην οργάνωση της τάξης, της διδασκαλίας, στην αναδιοργάνωση του σχολείου (φυσικά, στη Βρετανία το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πολύ περίπλοκο – οι διαφορές δεν περιορίζονται στα τέσσερα συστατικά έθνη του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά εκτείνονται και ανάμεσα στις εκατοντάδες τοπικές Αρχές, χωρίς ιδιαίτερη κεντρική καθοδήγηση, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα). Οι παραπάνω ιδιομορφίες περιόρισαν την επιρροή που θα μπορούσαν να ασκήσουν οι ιστορικοί της κοινωνίας και της κουλτούρας. Επιπλέον, δυσχέραναν ακόμη και τη δυνατότητα ανάλυσης της πολιτικής ιστορίας της εκπαίδευσης.
[…]
Ο Peter Mandler διδάσκει Νεότερη Βρετανική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Comment