Σάββας Μιχαήλ
τχ. 140-141
Κραυγή
Σαν την Κραυγή του Edvard Munch υψώνεται και η κραυγή του Γιώργου Σταθόπουλου, διπλά στιγματισμένου ως τοξικομανή και ψυχωτικού, παρία ανάμεσα στους παρίες, όπως την απαθανατίζει ο ίδιος την παραμονή του εθελούσιου θανάτου του:
Σαν να ουρλιάζει μια κραυγή μέσα μου τόσο δυνατά, που μου τρυπάει την ψυχή, κι όσο σφίγγεται η ύπαρξή μου για να κρατηθεί στη ζωή, τόσο πιο δυνατά ουρλιάζει και ξαφνικά βρίσκομαι στο μεταίχμιο σ’ εκείνη τη λεπίδα που χωρίζει τα πράγματα που έχουνε νόημα κι εκείνα που δεν έχουν. Τη ζωή που έχει νόημα κι εκείνη που δεν έχει.
Ποιος ακούει αυτή την κραυγή; Ποιος ακούει τον ανεκλάλητο πόνο της ψυχής; Δεν έρχεται από τις εσχατιές του σύμπαντος αλλά από τις εσχατιές της ανθρώπινης οδύνης. Δεν έρχεται από τον Σείριο αλλά από τη διπλανή ύπαρξη. Ποιος, όμως, είναι ο πλησίον;
Έως πότε ο κόσμος αυτός ο απάνθρωπος, ο κόσμος που απανθρωπίζει και στιγματίζει τα θύματά του, θα μας κάνει κουφούς στη φωνή την εκ βαθέων, στην κραυγή των εγκάτων, στο κάλεσμα από τον κόσμο των βασανισμένων;
Γιατί κι ένα ουρλιαχτό, κυρίως, ίσως, ένα ουρλιαχτό, είναι κάλεσμα στον Άλλο. Και η Κατερίνα Μάτσα σε αυτό το κάλεσμα ακούει κι υπακούει σε όλη τη ζωή της και το έργο της, μαζί και στην εμπειρία της με τοξικομανείς με ψυχοπαθολογία, που καταγράφει στο πρόσφατο βιβλίο της. Εκεί που άλλοι δεν ακούνε τίποτα ή που κλείνουν τα αυτιά, πόρτες και παράθυρα, να μην ακούν τα ουρλιαχτά, η Κατερίνα Μάτσα σκύβει να ακούσει μέσα από την κραυγή τον βαθύτερο ψίθυρο του ανθρώπου. Αυτό που στη Βίβλο άκουσε ο προφήτης Ηλίας και ονομάστηκε εβραϊστί μεν bath ḳōl (κόρη της φωνής), ελληνιστί δε μινύρισμα αύρας λεπτής. Το κάλεσμα δίπλα. Και η Κατερίνα ζητά, με χαμόγελο κι αυστηρότητα, όπως πάντα, να το προσέξουμε κι εμείς, γιατί εμάς αφορά. De te fabula narrator – για σένα ο λόγος γίνεται.
Να ακούσουμε τις Φωνές όπως τις ακούει στο ομώνυμο ποίημα «Les Voix» ο Baudelaire και τις αποδίδει με τον τρόπο του ο Κώστας Καρυωτάκης: «Πίσω από τις σκηνοθεσίες της απεράντου υπάρξεως, στο μελανότερο της αβύσσου, βλέπω καθαρά κόσμους παράξενους…».
[…]
Ο Σάββας Μιχαήλ είναι συγγραφέας.
