Τχ. 158-159
Μαρία Χριστίνα Κριθαρά
Συχνά –και κρυφά– ελπίζουμε πως μερικοί άνθρωποι δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Πως όντας αθάνατοι, θα συνεχίζουν αενάως το έργο που τους έχουμε –μάλλον ερήμην τους– αναθέσει: να είναι παρόντες ως δάσκαλοι, ως μέντορες, ως σύμβουλοι, να μας σπρώχνουν μακριά από τα δημιουργικά αδιέξοδα, να ακουμπάμε επάνω τους τις ανησυχίες μας και τα προβλήματά μας, να δανειζόμαστε λίγο από το ακούραστο πνεύμα τους και γενικότερα από τη στάση ζωής τους, και μετά, ανανεωμένοι και κάπως πιο σίγουροι, να παίρνουμε φόρα και να συνεχίζουμε.
Έτσι κάπως αισθανόμουν για τον Μάρκο, που όσο ζούσε μου ήταν αδύνατον να του απευθύνομαι με το μικρό του όνομα, κι ας μου το ζητούσε. Αντίθετα, θυμάμαι ότι, όταν ήμουν ακόμα στην εφηβεία, ήρθε ο αδερφός μου μια μέρα απ’ το σχολείο και μας είπε γελώντας πως «Ο Μάρκος σήμερα ήρθε σχολείο έχοντας μπερδέψει τα παπούτσια του» ή κάτι τέτοιο. Απόρησα πως είναι δυνατό να αναφέρεται σε καθηγητή με το μικρό του όνομα.
[…]
Η Μαρία Χριστίνα Κριθαρά είναι συνθέτης, πιανίστα και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών
