Δήμητρα Μαρέτα
τχ. 150-152
Η ιστορία γύρω από την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό της από τον αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας (ΙΟΕ) και μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ) είναι γνωστή και δεν θα αναφερθούν εδώ λεπτομέρειες. Εξίσου γνωστό είναι ότι η μαρτυρία της Μπεκατώρου έδωσε το έναυσμα για μια σειρά σχετικών αποκαλύψεων –ειδικά στον χώρο των ηθοποιών–, οδηγώντας σε αυτό που ονομάστηκε το ελληνικό #metoo. Στο παρόν κείμενο θα δούμε ορισμένες μόνο πλευρές του συγκεκριμένου ζητήματος, με ιδιαίτερη έμφαση στην «υπόθεση Μπεκατώρου», καθώς το κείμενο γράφτηκε εντός του Ιανουαρίου του 2021 προκειμένου να καταγράψει τις πολύ πρώτες αντιδράσεις γύρω από την υπόθεση αυτή και την προσπάθεια να περιοριστεί το ζήτημα των βιασμών και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων μόνο στον χώρο του αθλητισμού. Γνωρίζουμε εκ των υστέρων ότι η προσπάθεια αυτή αρχικά απέτυχε, όμως η καταγραφή και η επισήμανσή της διατηρούν την αξία της, καθώς το ελληνικό #metoo εξελίσσεται και είναι πολύ πρώιμο να προδικάσουμε την κατάληξή του. Συγκεκριμένα θα δούμε, με βασική αναφορά στη θεωρία της πατριαρχίας, πώς η διαχείριση της «υπόθεσης Μπεκατώρου» τόσο από τα ελληνικά media όσο και από ανθρώπους του αθλητισμού και της πολιτικής επιδίωξε να αναγνώσει τον βιασμό της Μπεκατώρου ως ένα φαινόμενο που αφορά τον χώρο του αθλητισμού και τους ιδιαίτερους κώδικές του και όχι ως συστατικό στοιχείο της πατριαρχίας. Θα υποστηριχθεί ότι η δημόσια συζήτηση πέτυχε να αποκρύψει την αιτιακή σχέση μεταξύ πατριαρχίας, βιασμού και σεξουαλικής παρενόχλησης και, συνεπώς, να δικαιολογήσει και να συντελέσει στην αναπαραγωγή της πατριαρχίας, της σύμφυτης με αυτή βίας και της υποτέλειας των γυναικών και των πατριαρχικών στερεοτύπων για τη θέση της γυναίκας εντός μίας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας. Για την εξέταση των εν λόγω ζητημάτων θα χρησιμοποιηθούν συνεντεύξεις και δημόσιες παρεμβάσεις κυβερνητικών, κρατικών και αθλητικών παραγόντων, ενώ η εν λόγω παράθεση θα είναι ενδεικτική και όχι εξαντλητική. Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι στο παρόν κείμενο εξετάζονται αποκλειστικά οι πολύ πρώτες αντιδράσεις του πολιτικού και δημοσιογραφικού προσωπικού, κατά τις δύο-τρεις πρώτες ημέρες έπειτα από τη δημοσιοποίηση της μαρτυρίας βιασμού της Μπεκατώρου, και όχι το σύνολο των αντιδράσεων αυτών. Έτσι, το κείμενο δεν φιλοδοξεί να εξαντλήσει αυτή την ιδιαίτερα δυναμική υπόθεση η οποία τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι ακόμα σε εξέλιξη, οπότε ούτε η δυναμική της ούτε η κατάληξή της είναι δυνατό να προβλεφθούν.
[…]
Η Δήμητρα Μαρέτα διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.