Dan Keith
τχ. 130-131
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (SP) είναι το κύριο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ολλανδία. Για να κατανοήσουμε την απάντησή του στην οικονομική κρίση, είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη την εξέλιξη του κόμματος στο μακρύ χρόνο. Το SP αναδύθηκε ως μια πολύ μικρή μαοϊκή αποσχιστική ομάδα από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ολλανδίας. Μετά από την κατάρρευση του κομμουνισμού στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, οι ηγέτες του SP διέρρηξαν τους δεσμούς τους με τον μαρξισμό και τον λενινισμό, για να οριοθετήσουν το κόμμα τους ως ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας. Το SP διαφοροποιήθηκε από την «πολιτική ελίτ», χρησιμοποιώντας μια λαϊκιστική προσέγγιση και το σύνθημα «Ψήφος εναντίον». Η εικόνα μιας ντομάτας (κάτι που μπορεί να πεταχτεί στους πολιτικούς) χρησιμοποιήθηκε σε καμπάνιες για να συμβολίσει τη δέσμευση του κόμματος στη διαμαρτυρία. Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του κόμματος έλαβαν μισθούς εργατών, έτσι ώστε να παραμείνουν σε επαφή με τους «κοινούς ανθρώπους». Το κόμμα εισήχθη στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά το 1994. Από εκεί και έπειτα, αντάλλαξε τις ριζοσπαστικές και θεωρητικές πολιτικές του για περισσότερο ρεαλιστικές δεσμεύσεις. H αντιπολίτευση στις «Μωβ Κυβερνήσεις» (1994-2002) του Wim Kok κέρδισε υποστήριξη από όσους ήταν δυσαρεστημένοι με την εμφανή «νεο-φιλελευθεροποίηση» του αντίπαλου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος του PvdA και τα μέτρα ιδιωτικοποιήσεων και περικοπών κοινωνικής πρόνοιας που είχε προωθήσει (Lucardie / Voerman 2007:34).
Το SP έγινε ένα από τα πιο πετυχημένα ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα της Ευρώπης μέσω της ρήξης και με τις ριζοσπαστικές του δεσμεύσεις, όπως η ευρύτατα διαδεδομένη κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Παρείχε ένα μοντέλο που πολυάριθμα άλλα ευρωπαϊκά ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα φιλοδοξούσαν να μιμηθούν. Σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές, το SP προσέφερε «επιπλέον σοσιαλδημοκρατία» (Voerman 2008:34). Παρείχε ευκαιρίες για άμεση δράση, οργάνωσε συμβουλευτικά κέντρα για εργαζόμενους και εγκατέστησε τηλεφωνικές γραμμές για τον κόσμο που ήθελε να καταγγείλει περιστατικά περιβαλλοντικής μόλυνσης. Αυτό συνδυάστηκε με πολιτικές που είχαν πολλά κοινά με τους σοσιαλδημοκράτες τη δεκαετία του 1970. Καθώς το SP αύξησε τις έδρες του σε εννέα στο κοινοβούλιο το 2002 και κέρδισε περισσότερη εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση, άλλαξε για να κυνηγήσει μια στρατηγική εξουσίας. Η στρατηγική αυτή του SP το οδήγησε στο να κερδίσει 25 κοινοβουλευτικές έδρες το 2006, παρόλο που αποκλείστηκε από συμμαχικές διαπραγματεύσεις. Μετά υπέστη κάμψη, συγκεντρώνοντας 15 έδρες στο κοινοβούλιο το 2010.
Μτφρ. από τα αγγλικά Βίβιαν Σπυροπούλου
Ο Dan Keith διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο University of Exeter