ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΡΑΠΑΤΣΑΝΗΣ
Τχ. 157
Ανεξάρτητα από το πώς τοποθετείται κανείς νομικά και πολιτικά ως προς την πρόσφατη υπόθεση των υποκλοπών, είναι σαφές ότι η υπόθεση αυτή διαθέτει πρωτότυπα χαρακτηριστικά. Καταρχάς, ως προς το πολιτικό της σκέλος, η υπόθεση πρέπει να προκαλεί έντονο προβληματισμό σε κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη. Όχι μόνο επί της ουσίας ομολογήθηκε ότι οι επικοινωνίες του τότε υποψηφίου αρχηγού του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος (Νίκος Ανδρουλάκης) ή δημοσιογράφων που ειδικεύονταν στη διερεύνηση οικονομικών δοσοληψιών (Θανάσης Κουκάκης) και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Σταύρος Μαλιχούδης) πράγματι παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ για σημαντικά χρονικά διαστήματα, αλλά, με ευθύνη της πολιτικής εξουσίας, δεν έχουν γίνει γνωστοί ούτε στο ευρύ κοινό αλλά ούτε και στους βουλευτές που συμμετέχουν είτε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας είτε στην ειδικώς συσταθείσα εξεταστική επιτροπή με αντικείμενο τις ανωτέρω υποκλοπές, οι υποτιθέμενοι λόγοι εθνικής ασφάλειας που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις εν λόγω παρακολουθήσεις. Άλλωστε, δεν έχουμε γίνει, ως πολίτες, σε τίποτε σοφότεροι ως προς άλλες, εξίσου κρίσιμες, πτυχές της υπόθεσης. Αυτές αφορούν, καταρχάς, τη χρήση κακόβουλων λογισμικών παρακολούθησης που εμπορεύονται ιδιωτικές εταιρείες και ενδεχομένως προμηθεύουν σε κρατικούς φορείς όπως η ΕΥΠ ή πάντως, και αν ακόμη δεν προμηθεύουν, επιτρέπουν τη χρήση των λογισμικών αυτών. Αφορούν, επίσης, την εξήγηση της φαινομενικά αστρονομικής αύξησης των παρακολουθήσεων για λόγους εθνικής ασφάλειας μετά το 2010. Είναι, μάλιστα, ενδιαφέρον ότι η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, που οδήγησε στις παραιτήσεις του διοικητή της ΕΥΠ και του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης, και όχι πάντοτε με σαφείς ή συνεκτικές αιτιολογίες από την πλευρά των κυβερνώντων, προκλήθηκε μάλλον αποκλειστικά από την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Πράγματι, φαίνεται πως η τελευταία αυτή παρακολούθηση προσέθεσε μια κρίσιμη πολιτειακή παράμετρο στην –ας την πούμε έτσι– πιο στενά δικαιοκρατική διάσταση των φερόμενων παραβιάσεων των ατομικών δικαιωμάτων δημοσιογράφων. Οι παρακολουθήσεις των τελευταίων, επί της ουσίας, απουσιάζουν πλήρως από τον κυβερνητικό λόγο. Τούτο, είτε με το πρόσχημα της τυπικής άρνησης ότι οι παρακολουθήσεις όντως έλαβαν χώρα, είτε με την απλή σιωπή, ενώ, παρά την προσπάθεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης και κάποιων μέσων μαζικής ενημέρωσης, μάλλον έχουν ελάχιστα αναδειχθεί στη δημόσια σφαίρα.
[…]
Ο Δημήτρης Τσαραπατσάνης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Γιορκ (ΗΒ).