Για το βιβλίο: Βαγγέλης Τζούκας, Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, 1942-44: τοπικότητα και πολιτική ένταξη, Εστία, Αθήνα 2013, 257 σ.
Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος
τχ. 125, σ. 70-73
Από μία άποψη, η ιστορία μοιάζει με τις φυσικές επιστήμες κατά τούτο: μπορείς να επιλέξεις να δεις τον κόσμο από πολύ μακριά (θα έκανες τότε κοσμολογία) είτε από πολύ κοντά (θα έκανες τότε βιολογία). Καμία από τις δύο προοπτικές δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα ή λιγότερο χρήσιμη, παρότι η κάθε μία καταλήγει προφανώς σε διαφορετικές θεάσεις της πραγματικότητας, συνεπώς σε διαφορετικά συμπεράσματα. Υπάρχει όμως μια διαφορά με την επιστήμη της ιστορίας. Η ιστορία οφείλει να συνδυάζει τις δύο αυτές θεάσεις, ταυτοχρόνως και παραλλήλως. Με άλλα λόγια, ο ιστορικός πρέπει να χρησιμοποιεί μαζί το μικροσκόπιο και το τηλεσκόπιο, λίγο το ένα και λίγο το άλλο. Το τηλεσκόπιο του επιτρέπει να δει τα πράγματα από απόσταση, να έχει τη μεγάλη εικόνα, και να μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις με τις υπόλοιπες εθνικές εμπειρίες –όταν μιλάμε για τη νεωτερικότητα. Από την άλλη, το μικροσκόπιο του δίνει τη δυνατότητα να κατέβει στο επίπεδο των πραγματικών ανθρώπων και των πραγματικών εμπειριών. Και τα δύο αυτά μαζί είναι που συνιστούν την επιστήμη της ιστορίας. Όταν δεν καταφέρνει να συνδυάσει και τις δύο μεθόδους, κινδυνεύει είτε να χάσει τα μεγάλα σχήματα που είναι απαραίτητα για να καθοδηγούν τη σκέψη μας είτε να μην καταλάβει τι γίνεται με τις πρακτικές των ατομικών υποκειμένων, χωρίς τα δράματα των οποίων η ιστορία γίνεται μια άσκηση γενικολογίας.
Ο Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος διδάσκει σύγχρονη πολιτική ιστορία στο ΤΕΙ Πελοποννήσου. Είναι επίσης γραμματέας σύνταξης του περιοδικού Νέα Εστία.
