Νίκος Μπακουνάκης
Για το βιβλίο:
Λύντια Τρίχα, Χαρίλαος Τρικούπης, Ο πολιτικός του «Τις πταίει» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», εκδ. Πόλις, Αθήνα 2016, 598 σ.
τχ. 136
«Ψυχρός, απόμακρος, ορθολογιστής και αυστηρός, ο Τρικούπης ήταν πάντα πολύ προσεκτικά ντυμένος και δεν εμφανιζόταν ποτέ ατημέλητος ή αξύριστος. Φιλικός και εγκάρδιος με τους ψηφοφόρους του, ο Δηλιγιάννης θυμόταν όλα τα μέλη της οικογενείας τους και ό,τι τους είχε συμβεί τα τελευταία χρόνια, καθώς διατηρούσε πλήρες αρχείο πληροφοριών για πρόσωπα και πράγματα. Ήταν πιο χαλαρός και δεν δίσταζε να δεχθεί ακόμη και πρεσβευτές με τη “ρομπακάμαρα”. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές γελοιογραφίες ο Δηλιγιάννης απεικονίζεται με κίτρινη ρόμπα, ενώ ο Τρικούπης σχεδόν πάντα με επίσημο κοστούμι (…). Ο Τρικούπης έπινε τσάϊ, ο Δηλιγιάννης σουμάδα. Φιλόζωοι και οι δύο, ο Τρικούπης είχε επιλέξει για τον αγαπημένο του σκύλο το ξενικό όνομα Λωφ, που στα παλιά αγγλικά σήμαινε δόξα, ο Δηλιγιάννης το πιο λαϊκό Ζαφείρω. Παρέμειναν και οι δύο άγαμοι, απορροφημένοι από την πολιτική. Ο Τρικούπης ερωτεύθηκε σε ώριμη ηλικία την εκλεπτυσμένη αριστοκρατική βαρώνη, ο Δηλιγιάννης ερωτεύθηκε νεότερος μια αισθησιακή τραγουδίστρια στο Παρίσι».
Είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη βιογραφία «Χαρίλαος Τρικούπης» όπου επιχειρείται μια σύγκριση των δύο αντιπάλων τόσο με όρους δημόσιους όσο και με όρους ιδιωτικούς.
Ο δημόσιος και πολιτικός Τρικούπης και ο ιδιωτικός και προσωπικός Χαρίλαος ισορροπούν εξαιρετικά στην υποδειγματική και παραδειγματική βιογραφία Χαρίλαος Τρικούπης. Ο πολιτικός του «Τις πταίει;» Και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» της Λύντιας Τρίχα.
Βρίσκουμε εδώ τον δημόσιο άνδρα με τις πρωτοφανείς για τη διάρκειά τους πρωθυπουργικές θητείες. όπου ουσιαστικά θεμελιώθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, βρίσκουμε τον μεταρρυθμιστή και τον ρεαλιστή οραματιστή των δημοσίων έργων (σιδηρόδρομος, οδικό δίκτυο), τον άνθρωπο που αναμόρφωσε το εκλογικό σύστημα και προώθησε την εκπαίδευση, τον ευρωπαϊστή και έλληνα κοσμοπολίτη, τον άνθρωπο που άλλαξε την εικόνα της Αθήνας, τον χαρισματικό (με την βεμπεριανή έννοια) ηγέτη, τον οποίον αναπολούμε, διαβάζοντας σήμερα το βιβλίο, σε μια εποχή τρομακτικής (κυριολεκτικά) έλλειψης ηγεσίας και ηγετών.
[…]
Ο Νίκος Μπακουνάκης διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι δημοσιογράφος.
