Νικόλας Βαγδούτης
τχ. 121, σ. 93-101
Το σημείωμα που ακολουθεί επιχειρεί μια σύνοψη των γενικών κατευθύνσεων των εισηγήσεων και της συζήτησης που διεξήχθηστο πρόσφατο (ΙΔ΄) συμπόσιο του Ομίλου Μάνεση (8-9 Μαρτίου 2013) στη Βυτίνα Αρκαδίας με θέμα «Δημοκρατία της Βαϊμάρης: 80 χρόνια από την κατάλυσή της».
Τα ζητήματα στα οποία κυρίως εστίασαν την προσοχή τους οι εισηγητές αφορούν τις αιτίες που οδήγησαν στην κατάλυση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και κυρίως στον ρόλο που έπαιξε σ’ αυτή την κατάληξη το Σύνταγμα της Βαϊμάρης (ψηφίστηκε από την Εθνοσυνέλευση στις 11 Αυγούστου 1919) και η ερμηνεία του από τους γερμανόφωνους δημοσιολόγους του Μεσοπολέμου.
Tο τρίτο ερώτημα που, χωρίς να τίθεται ρητά, αποτέλεσε βασικό σημείο συζήτησης σχετιζόταν (εύλογα) με τις αιτίες επιλογής του εν λόγω θέματος για το φετινό Συμπόσιο και συνεπώς με τις ιστορικές αναλογίες της Βαϊμάρης με τη σημερινή ελληνική οικονομική και πολιτική συγκυρία. Παρά το επικίνδυνο των ιστορικών αναλογιών, αυτή η συζήτηση είναι συνεχώς παρούσα στον δημόσιο διάλογο (από αρθρογραφία έως και μεταφράσεις βιβλίων) και έχει εμφανισθεί κυρίως με δύο σημασιοδοτήσεις: είτε ως πολιτικό επιχείρημα εναντίον των «άκρων» που υπονομεύουν τη δημοκρατία και υπέρ ενός «κέντρου της σύνεσης και της δημοκρατίας», όπως επισήμανε ο Δημούλης, είτε ως επιχείρημα που βρίσκει αναλογίες στον «εξτρεμισμό» των πολιτικών λιτότητας του «κέντρου» και της προσπάθειάς του να τις εφαρμόσει με αυταρχικές μεθόδους, υπονομεύοντας έτσι την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον κοινοβουλευτισμό και τους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως διαπίστωσε ο Κεσσόπουλος. Συνεπώς, η συζήτηση που διεξήχθη στο Συμπόσιο προσπάθησε να δώσει απάντηση και στο ερώτημα «τι μας νομιμοποιεί (ή δεν μας νομιμοποιεί) να μιλάμε σήμερα για αναλογίες με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης».
Ο Νικόλας Βαγδούτης είναι υποψήφιος διδάκτορας της θεωρίας του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης.