Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος
τχ. 126, σ. 81-83
Κανονικά, δεδομένου ότι σε αντίθεση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κομματικά συστήματα το ελληνικό σύστημα περιλαμβάνει πλέον κόμματα που καλύπτουν όλο το φάσμα των ιδεολογιών του 20ού αιώνα, από τον ναζισμό έως και τον σταλινικό μαρξισμό, περνώντας ενδιαμέσως από τον νεοφιλελευθερισμό, τη σοσιαλδημοκρατία και τον κινηματικό σοσιαλισμό, θα έπρεπε διαρκώς να συζητάμε για τις πολιτικές ιδεολογίες. Και τούτο, ανεξάρτητα από το ερώτημα αν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι ναζιστές ή αν τα ελληνικά κόμματα είναι αυθεντικοί εκπρόσωποι της μιας ή της άλλης ιδεολογίας. Το ερώτημα προς συζήτηση θα έπρεπε να είναι με ποιους τρόπους τα κόμματα και οι οπαδοί τους συμβιβάζουν τις «αφαιρέσεις» τους με τις «εμπειρίες» τους. Αυτό είναι ένα από τα κύρια ερωτήματα του τελευταίου βιβλίου του Παντελή Λέκκα. Ο συγγραφέας δεν ασχολείται με τις διαμάχες των ελληνικών κομμάτων αλλά, όπως γράφει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου, απορεί με γνήσιο θεωρητικό ενδιαφέρον για «την απόσταση λόγων και έργων στην πολιτική» (σ. 1). Απορεί, επίσης, και επιδιώκει να κατανοήσει με τα εργαλεία της κοινωνιολογικής θεωρίας και της ιστορικής κοινωνιολογίας το πώς οι εμπλεκόμενοι σε διαμάχες επιμένουν στις εμμονές τους και δεν αναγνωρίζουν την οπτική γωνία και τα δεδομένα που τους παρέχουν οι συνομιλητές τους. Εμμένουν στις «αφαιρέσεις» τους, προσαρμόζοντας τις «εμπειρίες» τους, ερμηνεύοντάς τις δηλαδή με τρόπο που οι «αφαιρέσεις» να μένουν σχεδόν άτρωτες. Γι’ αυτό και ο τίτλος του βιβλίου είναι «αφαίρεση και εμπειρία».
Ο Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος διδάσκει πολιτική επιστήμη στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.