Ντάμλα Ντεμίροζου
τχ. 138-139
«Αν μάλιστα ρωτάτε για το πλοίο της δικαιοσύνης, αυτό είχε βουλιάξει από καιρό. Ήμασταν πραγματικά εντελώς απελπισμένοι, είχαμε χάσει το χρώμα μας, είχανε όλοι μας οι ανθοί μαραθεί τις γκρίζες εκείνες μέρες. Οι λιγότερο έξυπνοι, οι λιγότερο καλλιεργημένοι από εμάς είχαν πάρει στα χέρια τους το πηδάλιο του σκάφους της εξουσίας κι οδηγούσαν την όμορφη πατρίδα μας ολοταχώς σε ύφαλα και βράχια· σπάραζε η καρδιά του ανθρώπου να το βλέπει!»
Χασάν Ιζέττιν Ντιναμό, 1971:63
Υπάρχουν πολλά βιβλία που καλύπτουν τις διάφορες πτυχές των Σεπτεμβριανών. Μερικά βιβλία έρευνας εστιάζουν στον τρόπο που οργανώθηκε αυτό το έγκλημα. Κάποια μας μεταφέρουν τη φωνή των θυμάτων που βίωσαν τις φριχτές αυτές στιγμές. Κάποια αναλύουν το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο της εποχής, ενώ άλλα καταγράφουν τα γεγονότα όπως έγιναν. Κάποια λευκώματα διαιωνίζουν τις στιγμές της βίας μέσα από τις φωτογραφίες. Το δικό μου μικρό άρθρο θα αναφερθεί σε μία κάπως άγνωστη –τουλάχιστον για πολλούς από εμάς– πτυχή αυτού του θέματος. Κάποια πρόσωπα, που είχαν έως τότε αρθρώσει μια πολιτιστικά και πολιτικά ασυμβίβαστη φωνή, κατηγορήθηκαν ως οι κύριοι υπεύθυνοι των Σεπτεμβριανών και συνελήφθησαν. Πηγή μου θα αποτελέσουν τα δημοσιευμένα απομνημονεύματα αυτών των άδικα και σκόπιμα συλληφθέντων. Θα παρουσιάσω τη μαρτυρία τους για τη σύλληψή τους. Μία σύλληψη που είναι σήμερα γνωστή ως η «σύλληψη των κομμουνιστών» (Komünist Tevkifatı).
Ο αριθμός των αριστερών και κομμουνιστών που συνελήφθηκαν με την κατηγορία ότι υποκίνησαν και διοργάνωσαν τα Σεπτεμβριανά ήταν περίπου 50 άτομα, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων ήταν οι διαφορετικές τους, σε σχέση με την επίσημη άποψη, τοποθετήσεις όσον αφορά τα κοινωνικά, τα πολιτικά αλλά και πολλά άλλα θέματα. Γι’ αυτό και είχαν κατηγορηθεί από τις Αρχές για κάτι που δεν είχαν κάνει. Οι επίσημες Αρχές στόχευαν με τη σύλληψή τους δύο πράγματα, αφενός να απαλλαγούν από την ευθύνη των αποτρόπαιων αυτών γεγονότων και αφετέρου να τιμωρήσουν όσους είχαν την τόλμη να εκφράζουν μια διαφορετική από την επίσημη άποψη, παραδειγματίζοντας συνάμα τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκαν απ’ τις Αρχές ως «σακιντζαλή» (sakıncalı), μια λέξη που υποδήλωνε την καχυποψία του επίσημου κράτους απέναντι σε αυτά τα άτομα.
[…]
Η Ντάμλα Ντεμίροζου διδάσκει στο Τμήμα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Istanbul.
