Claus Offe
τχ. 121, σ. 35-43
Η Ευρώπη βρίσκεται στη δίνη της χειρότερης κρίσης της από το 1945. Όλο και περισσότεροι ιστορικά ενήμεροι σχολιαστές ανακαλούν την κατάσταση που επικρατούσε πριν από το 1933. Αν αυτή η κρίση δεν ξεπεραστεί, το πολιτικό σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα υποστεί σοβαρό πλήγμα, όπως εξάλλου και η ευρωπαϊκή και η διεθνής οικονομία –για να μη μιλήσουμε για τις εκτεταμένες κοινωνικές επιπτώσεις που η κρίση έχει ήδη επιφέρει στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Η σοβαρότητα της κρίσης οφείλεται σε μια φαινομενικά ανεπίλυτη αντίφαση. Οι επείγουσες ενέργειες που απαιτούνται για την αντιμετώπισή της είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλείς και γι’ αυτό δεν μπορούν να εφαρμοστούν με δημοκρατικά μέσα. Από την άλλη πλευχρέους, ε﷽χτοικμως δύσκολο να αναγκικρρά, ούτε η μεταδημοκρατική, τεχνοκρατική προσέγγιση αποτελεί βιώσιμη λύση. «Επί της αρχής», οι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια μακροπρόθεσμη ρύθμιση για τον επιμερισμό του χρέους ή κάποιες άλλες ενέργειες σε παγκόσμιο επίπεδο που θα ανακατανείμουν το βάρος του. Τα εκλογικά σώματα των πλούσιων χωρών, ωστόσο, είναι δύσκολο να δεχτούν κάτι τέτοιο.
Το παρόν άρθρο, με τίτλο «Europe In The Trap», αναρτήθηκε στο διαδικτυακό περιοδικό Eurozine (2.6.2013). Μτφρ. από τα αγγλικά: Έλενα Παπαδοπούλου
Ο Κλάους Όφφε διδάσκει πολιτική κοινωνιολογία. Ως μαθητής του Γιούργκεν Χάμπερμας συγκαταλέγεται στη δεύτερη γενιά της Σχολής της Φρανκφούρτης. ‘Εχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη σχέση δημοκρατίας και καπιταλισμού.
