Zoltán Pogátsa
τχ. 126, σ. 20- 21
Η μελέτη αυτή επιχειρεί να αξιολογήσει την καθιερωμένη παγκοσμίως εικόνα της ελληνικής κρίσης με βάση στατιστικά στοιχεία προερχόμενα από αξιόπιστες πηγές καθώς και τις κυριότερες εμπειρικές μελέτες. Επιχειρεί, δηλαδή, να δείξει ότι αυτή η καθιερωμένη αφήγηση δεν περνάει τον πήχη μιας τέτοιας δοκιμασίας και να προτείνει ένα διαφορετικό περίγραμμα της ελληνικής πολιτικής οικονομίας.
Η καθιερωμένη παγκοσμίως –ή «γερμανική»– αφήγηση για την Ελλάδα περιγράφει μια χώρα που είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την κρίση της: ο υπέρογκος δημόσιος τομέας προκάλεσε υπέρμετρη δημόσια δαπάνη, ενώ οι πολίτες αμείβονταν με υπερβολικά υψηλούς μισθούς που, όμως, δεν ήταν διατηρήσιμοι. Εν ολίγοις, κάτι σαν τον αισώπειο μύθο του έλληνα τζίτζικα και του γερμανού μέρμηγκα. Αν αυτή η αφήγηση ήταν ακριβής, τότε το φάρμακο του Σόιμπλε και της Τρόικας θα είχε αποδειχθεί επαρκές: περικοπή του μεγέθους του κράτους και των αμοιβών των πολιτών. Περί αυτού πρόκειται, είτε το πει κανείς λιτότητα, μισθολογική συγκράτηση ή εσωτερική υποτίμηση για να χρυσώσει τεχνοκρατικά το χάπι. Δυστυχώς, όμως, αυτή η αφήγηση δεν αντέχει τη δοκιμασία των εμπειρικών στοιχείων.
Ο Zoltán Pogátsa διευθύνει το πρόγραμμα Διεθνών Οικονομικών και Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ουγγαρίας
