Αλέκος Βλ. Λεβίδης
τχ. 128-129, σ. 106-109
Η πρώτη συνάντηση για να συζητηθεί ̶ σύμφωνα με τα λόγια του Λευτέρη ̶ «η σκοπιμότητα για ανάληψη από μέρος μου της σκηνογραφίας» έγινε μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου του ’91. Προηγήθηκε μια βραδιά ανάγνωσης της μετάφρασης του Νίκου Παναγιωτόπουλου από τον ίδιο τον ποιητή. Μετά τις πρώτες επαφές, σύντομα οι συναντήσεις μας έγιναν καθημερινές. Το πυρετώδες κλίμα εκείνων των συνευρέσεων αντικατοπτρίζεται στις σημειώσεις του ημερολογίου μου. Παραθέτω:
[20/06/1991] Προσπαθώ να κρατήσω σημειώσεις αλλά δεν γίνεται γιατί η κουβέντα, ο μονόλογος, έχει κάτι το εκρηκτικό όπου οι ιδέες ορμάνε η μια να φάει την άλλη…
[09/07/1991] Πάνε δυόμιση-τρεις βδομάδες πού ’χει αρχίσει η συνεργασία. Μέσος όρος τέσσερεις με πέντε ώρες καθημερινά εκτός Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής, κι αυτό με χίλιες δυσκολίες και προφάσεις. Τελειώσαμε σήμερα το πρώτο διάβασμα του κειμένου (!). Στο μεταξύ έχουν προκύψει τρεις ή τέσσερεις σκηνογραφικές λύσεις με τις παραλλαγές τους, σε θεωρητικό βέβαια επίπεδο, μιας και δεν γνωρίζουμε τον τελικό χώρο της παράστασης. Το αστείο είναι ότι δεν δυσανασχετώ με αυτήν την πρωτοφανή σπατάλη χρόνου. Σπατάλη γιατί χιλιάδες πράγματα έρχονται και ξανάρχονται, με παραλλαγές βέβαια, καμιά φορά με νέο φωτισμό αλλά πολύ συχνά τα ίδια σαν μια μνημοτεχνική μέθοδος ή σαν μια προσπάθεια να πειστούμε για την ορθότητα κάποιων βασικών συλλήψεων μέσα από τη δοκιμασία της απόρριψης. Ανάγκη επιβεβαίωσης αλλά και σε βάθος ψάξιμο. Και πώς άλλωστε να δυσανασχετήσω αφού εγώ ο ίδιος έτσι οραματιζόμουν τη συνεργασία σκηνοθέτη-σκηνογράφου από πολύ νέος, μόνο που τότε και τις δύο λειτουργίες τις επιτελούσα στο μυαλό μου εγώ ο ίδιος…
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- Λόγια του Λευτέρη, σημειωμένα στο ημερολόγιό μου, για την Αντιγόνη (19.06.1991).
Ο Αλέκος Βλ. Λεβίδης είναι ζωγράφος και σκηνογράφος
