Τχ. 158-159
Αλέξανδρος Ευκλείδης
Γνώρισα τον Χανς-Τις Λέμαν με έναν σχεδόν μυθιστορηματικό τρόπο. Τον Ιούλιο του 2004 πήρα το πλοίο από την Αλεξανδρούπολη με προορισμό την Σαμοθράκη. Είχα μαζί μου ένα μόνο βιβλίο: τη γαλλική μετάφραση του μελετήματος που συζητιόταν περισσότερο στη διεθνή θεατρολογική κοινότητα εκείνη την εποχή, Το μεταδραματικό θέατρο του Χανς-Τις Λέμαν. Το ζήτημα της μετάβασης από το παράδειγμα του δραματικού θεάτρου σε μια νέα μη δραματική φάση ήταν το βασικότερο ερευνητικό ερώτημα της διδακτορικής διατριβής που εκπονούσα τότε πάνω στο έργο του Έντουαρντ Γκόρντον Κρέιγκ και ήλπιζα να βρω στο βιβλίο αυτό ενδιαφέρον υλικό για την έρευνά μου. Το πλοίο είχε μόλις ξεκινήσει, όταν είδα τον σκηνοθέτη Πέτρο Σεβαστίκογλου, μαζί με τον Ούγγρο συνάδελφό του, Άτιλα Ρέτλι [Attila Réthly], που είχα γνωρίσει στο ΚΘΒΕ, οι οποίοι πήγαιναν κι εκείνοι στη Σαμοθράκη. Μου είπαν πως έρχονταν από τη Θερινή Ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου στο Σουφλί και την Αλεξανδρούπολη, την οποία διοργάνωνε η Ελένη Βαροπούλου με θέμα «Νομάδες, εξόριστοι και πρόσφυγες», και πως μαζί τους στο πλοίο, για μια μονοήμερη επίσκεψη στο νησί, βρισκόταν ένας Γερμανός καθηγητής με κάποιους φοιτητές του: ο Χανς-Τις Λέμαν.
Η απιθανότητα της σύμπτωσης μου έδωσε κουράγιο να πάρω το αντίτυπο του βιβλίου ανά χείρας και να συστηθώ στον Λέμαν. Νομίζω πως εξεπλάγη περισσότερο από μένα που βρέθηκε αναγνώστης του βιβλίου του στη μέση του θρακικού πελάγους. Όταν του είπα δείχνοντάς του το βιβλίο «Μόλις διάβαζα αυτό», μου απάντησε «Άκουσα πως είναι καλό». Μου έγραψε και μια φιλική αφιέρωση, χρονολογώντας την, φαντάζομαι από τη σύγχισή του, «Ιούλιος ’95». Εκ των υστέρων, έμαθα πως ανέφερε τη συνάντησή μας συχνά ως μία ανεκδοτολογικού τύπου απόδειξη της δύναμης του τυχαίου.
[…]
O Αλέξανδρος Ευκλείδης είναι θεατρολόγος και σκηνοθέτης, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
