Λυδία Παπαδάκη
Τχ. 132-133, σ. 102-110
Στην ομιλία του για την έναρξη του ετήσιου αυγουστιάτικου Φεστιβάλ Τάνγκο του 2010, ο κυβερνήτης του Αυτόνομου Μπουένος Άιρες και άρτι εκλεγείς πρόεδρος της Αργεντινής Mauricio Macri (1959-) δήλωσε ότι, αν η οικονομία της πολιτείας του Μπουένος Άιρες βασίζεται τόσο πολύ στην κτηνοτροφία, είναι επειδή δεν έχει τα κατάλληλα εδάφη για να καλλιεργήσει σόγια, τον «πράσινο χρυσό» της Αργεντινής. Η πόλη του Μπουένος Άιρες, όμως, έχει τον δικό της «χρυσό»: το τάνγκο προσελκύει έναν παγκόσμιο τουρισμό που συμβάλλει στην αύξηση του εθνικού εισοδήματος, παρέχοντας στην Αργεντινή «την ευκαιρία να βρει τη θέση της στον κόσμο», και στην πόλη του Μπουένος Άιρες «να βρει μια θέση στην Αργεντινή». Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις του υπεύθυνου για τον πολιτισμό Hernán Lombardi, ο οποίος υποστήριξε ότι η κουλτούρα ανήκει στον λαό και αποτελεί μέρος της ταυτότητάς του, «αν όμως μπορούμε να έχουμε και οικονομική ωφέλεια από αυτό, είναι καλοδεχούμενη».
Αυτές οι απόψεις περί κουλτούρας και οικονομίας αποτελούν βασικές πολιτικές θέσεις του συντηρητικού φιλελεύθερου κόμματος που τότε αντιπολιτευόταν το περονιστικό «Partido Justicialista» («Κόμμα Κοινωνικής Δικαιοσύνης»), της αριστερής πτέρυγας του οποίου ηγείτο η απελθούσα πρόεδρος Cristina Fernández de Kirchner. Ιταλικής καταγωγής, μηχανικός και ισχυρός επιχειρηματίας στον βιομηχανικό και κατασκευαστικό τομέα, ο Macri έγινε γνωστός κυρίως ως πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Boca Juniors. Το 2003 ίδρυσε το κεντροδεξιό κόμμα «Compromiso para el Cambio» («Δέσμευση Αλλαγής»), ενώ το 2005 συμμετείχε στη δημιουργία του δεξιού συνασπισμού «Propuesta Republicana» («Δημοκρατική Πρόταση»), με την υποστήριξη του οποίου το 2007 κέρδισε τις πολιτειακές εκλογές εις βάρος του Daniel Filmus (1955-), που είχε την υποστήριξη της σοσιαλίζουσας περονιστικής παράταξης «Frente para la Victoria» («Μέτωπο Νίκης»), με ηγέτη τον τότε πρόεδρο της χώρας Néstor Kirchner, σύζυγο της Cristina. Μετά τη νίκη του, ο Macri προχώρησε μονομερώς στην ίδρυση πολιτειακής αστυνομίας, γεγονός που τον έφερε σε ανοικτή και μετωπική σύγκρουση με την εθνική κυβέρνηση του Kirchner. Το όνομά του όμως συνδέθηκε κυρίως με το περίφημο «Macrigate», ένα σκάνδαλο παρακολουθήσεων όχι μόνο των πολιτικών του αντιπάλων αλλά και φίλα προσκείμενων πολιτικών, επιχειρηματιών και συνδικαλιστών, καθώς επίσης και του ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας του Μπουένος Άιρες. Παρ’ όλα αυτά, το 2011 ο Macri επανεξελέγη πανηγυρικά στο αξίωμα του κυβερνήτη.
Η Λυδία Παπαδάκη είναι ιστορικός με ειδικά ερευνητικά ενδιαφέροντα στην κοινωνική και πολιτισμική ιστορία.
