Λευτέρης Παπαγιαννάκης
Τχ. 149
Στις 23 Σεπτεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε την πρότασή της για το Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση, με στόχο να μετουσιώσει σε πολιτική τα συμπεράσματα από την προσφυγική «κρίση» του 2015-2016. Η Επιτροπή με την πρόταση αυτή προσπαθεί να συγκεράσει τις διαφορετικές προσεγγίσεις και τα συμφέροντα των κρατών-μελών στο ζήτημα της μετανάστευσης και της διαχείρισής της.
Με βάση την εμπειρία των προηγούμενων ετών στο συγκεκριμένο θέμα, γνωρίζουμε ήδη ότι οι διαφορές των κρατών-μελών στο ζήτημα της πολιτικής για τη μετανάστευση είναι τεράστιες, με το χάσμα να μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια, και για αυτόν τον λόγο υπάρχουν πολλές πιθανότητες αυτή η προσπάθεια να μην καταλήξει σε κάποιο αποτέλεσμα.
Από το 1999, η Επιτροπή έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου με διάφορες νομοθετικές πρωτοβουλίες που πήρε ανά περιόδους (2003-2005 και 2010-2013) και πιο συγκεκριμένα τους Κανονισμούς Δουβλίνο ΙΙΙ, Eurodac (το σύστημα αποτυπωμάτων) και EASO (το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου) και τις Οδηγίες για τη διαδικασία ασύλου, τις συνθήκες διαβίωσης και τις απαιτήσεις αναγνώρισης (αφορά στη θέσπιση απαιτήσεων για την αναγνώριση υπηκόων τρίτων χωρών ή ανιθαγενών ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας).
[…]
Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης είναι επικεφαλής Συνηγορίας Πολιτικής και Έρευνας του Solidarity Now