Αντιγόνη Σαμέλα
τχ. 134-135
«Έχουμε ανάγκη από ειδικούς, ειδήμονες από τους οποίους δεν απαιτούμε να προσυπογράψουν το χιτλερικό δόγμα. Τους προμηθεύουμε το υλικό και εργάζεται ο καθένας στην ειδικότητά του. Τα πολιτικά και θρησκευτικά δόγματα ποτέ δεν άλλαξαν τη χημεία του ατόμου»
Jean Malaquais, Πλανήτης δίχως βίζα (1947).
«Τόσο το κράτος όσο και ο μεγάλης κλίμακας καπιταλισμός είναι φορέας ομογενοποίησης, ομοιομορφίας και κολοσσιαίων απλουστεύσεων· με τη διαφορά ότι για τους καπιταλιστές, η απλούστευση πρέπει να αποφέρει κέρδος»
James Scott, Πώς κάποια σχέδια βελτίωσης της ανθρώπινης κατάστασης απέτυχαν (1998)
«Αν η Ευρώπη “εξομοιωθεί” με βάση έναν τρόπο ζωής –είτε αυτός είναι ο γερμανικός, είτε ο ρωσικός, είτε ο αμερικανικός– η Ευρώπη θα πεθάνει. Η μόνιμη επικράτηση ενός συστατικού στοιχείου, θα ισοδυναμούσε με την κατάρρευση, με τη διάλυση του συνόλου…»
Klaus Mann, Το σημείο καμπής (1942).
Από τις πρώτες μέρες της μνημονιακής καταστροφής αρκετοί θεώρησαν ότι η ιδανικότερη λύση για τα προβλήματα της χώρας θα ήταν μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, που θα αποτελούνταν από τεχνοκράτες και όχι από βουλευτές. Μάλιστα, πολλές φορές η άποψη αυτή εκφράστηκε από ανθρώπους υψηλού μορφωτικού επιπέδου που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλοευρωπαϊστές και πολέμιοι κάθε λαϊκισμού. Απόλυτα κατανοητή η απόγνωσή τους, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια το πολιτικό προσωπικό έχει αποδείξει ποικιλοτρόπως την αφερεγγυότητά του, με τη σημερινή κυβέρνηση να αποτελεί το χειρότερο παράδειγμα αναντιστοιχίας έργων και λόγων. Όμως, μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην ιστορία της Ευρώπης αποδεικνύει ότι η εφαρμογή της τεχνοκρατικής λογικής είχε πολλές φορές ολέθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα.
Την περίοδο 1940-1942 ο συντονισμός του καταμερισμού των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γαλλίας προς όφελος του γερμανού κατακτητή και των συνεργατών του, ανατέθηκε σε τεχνοκράτες. Αυτοπροσδιοριζόμενη ως κάτι διαφορετικό από τους γραφειοκράτες, η νέα ελίτ εναπόθετε τις ελπίδες της στην πρόοδο που θα επέφερε η επικράτηση της τεχνικής και εκθείαζε «την προσαρμογή της μηχανής στην ανθρώπινη φύση και το αντίστροφο».
[…]
Η Αντιγόνη Σαμέλα είναι ιστορικός κοινωνιολόγος.
