Miguel Vicente-Mariño
τχ. 130-131
Εισαγωγή
Η αναπάντεχη εμφάνιση του Podemos στην ισπανική πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2014 έγινε αντιληπτή ως ένα καθαρό μήνυμα για τις συνέπειες που είχε η πολιτική διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Επιπλέον, παρουσιάστηκε ως μια νέα ευκαιρία για την ανανέωση της αριστερής πολιτικής, μετά την κατάρρευση του σοσιαλδημοκρατικού PSOE στις εκλογές του 2011. Τέλος, αυτή η απότομη πολιτική έκρηξη αναθέρμανε τον δημόσιο διάλογο στην Ισπανία για τις συνέχειες και τις ασυνέχειες σε ένα κατά κάποιο τρόπο στάσιμο πολιτικό σκηνικό, μεταξύ 1986 και 2012. Οι ιδεολογικές συνδέσεις του Podemos με τα κινήματα που ξεπετάχτηκαν από τις διαμαρτυρίες της 15ης Μαΐου είναι προφανείς, παρότι απαιτείται μία βαθύτερη ανάλυση για να διερευνηθούν όχι μόνο οι συνδέσεις αλλά και οι αποκλίσεις ανάμεσα σε διαδικασίες που δεν ακολουθούν πάντοτε την ίδια λογική και τις ίδιες αρχές. Το Podemos δεν είναι το κίνημα της 15ης Μαΐου, ακόμα και όταν προσπαθεί να αποκρυσταλλώσει την κοινωνική συλλογική δράση σε μία κλασική πολιτική εναλλακτική, διαθέσιμη για τους πολίτες (Lobera 2015).
Ως εκ τούτου, αυτό το σύντομο άρθρο έχει ως στόχο να ρίξει φως σε ένα πολιτικό κόμμα το οποίο μπορεί να ιδωθεί, σε κάποιο βαθμό, σαν ένα καινοτόμο πείραμα σε ένα εξαιρετικά θεσμοποιημένο πεδίο δραστηριοποίησης. Σε αυτό το πλαίσιο, θα παρουσιάσουμε στοιχεία από την εκλογική συμπεριφορά των ισπανών πολιτών τα τελευταία χρόνια, σε συνάφεια με συγκεκριμένα σημεία της στρατηγικής που προώθησε το Podemos για να επιτύχει τους φιλόδοξους στόχους του. Συμπερασματικά, το πλαίσιο των επικείμενων εθνικών εκλογών τον Δεκέμβριο του 2015 μας υποχρεώνει να καταθέσουμε κάποιες σκέψεις για μια κριτική παρακολούθηση της εκστρατείας, των αποτελεσμάτων και του επακόλουθου πολιτικού κύκλου στην Ισπανία.
Μτφρ. Κώστας Ελευθερίου / Γιάννης Μπαλαμπανίδης
Ο διδάσκει κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Valladolid ([email protected])
